Het was overduidelijk ik moest iets gaan doen aan mijn sportieve carrière. Als ik de trap op liep naar boven, begon ik halverwege al naar adem te snakken, en moest ik mij vasthoudend aan de trapleuning tijd gunnen om voldoende zuurstof te verzamelen, om mijn tocht voor te zetten. De eenvoudig aandoende mogelijkheid, om via de trap de bovenverdieping te bereiken, werd ineens een obstakel, wat de vormen aangenomen had, van de Alp d’Huez. Toen ik bovenkwam, om verder uit te hijgen, voelde ik mij minstens zo uitgeput, als de wielrenners die de beroemde Franse klim hadden voltooid, met dien verstande dat mijn overwinning bovenaan de trap, een duidelijk het gevolg was van een tekort aan beweging.
Hoe kon dat nu? Ik was toch druk aan het werk, waar ik liep, en druk was met laden en lossen, van de vrachtwagen die ik bestuurde… De lange dagen hadden hun tol geëist, waardoor mijn lichamelijke gesteldheid, door de lange dagen zitten, achteruit was gehold.
Om de lange dagen vol te kunnen houden, had ik altijd eten binnen handbereik, waardoor ik direct kon voldoen aan de behoefte van voeding, als die ontstond.
Voor een zittende werknemer, had ik zo voldoende energie, echter bij het opstaan voelde ik een aantal keren per dag dat het roer om moest. Ik bewoog wel bij de laad en los werkzaamheden, maar dat ging niet van harte. De omvang van mijn buik had aan omvang toegenomen, zodat ik bij het bukken, om iets op te pakken, hier hinder van ondervond.
Dit was voor mij de druppel, en reden om mijn levensstijl aan te pakken!
Van jongs af aan was ik niet de beste met sport, en werd ik regelmatig geplaagd door Bronchitis, waar ik volgens de dokter overheen moest groeien. Conditioneel was ik dan niet de beste, en snel buiten adem. Er werd mij dan ook aangeraden wat meer aan sport te doen, buiten de paar uurtjes die we op school aan lichamelijke opvoeding kregen.
Ik besloot eens aan Jiu jitsu te gaan doen, en vond deze les in een sportschool waar het naar mijn gevoel, een beetje muf rook. Een duidelijk geval van te weinig ventilatie, wat mijn bronchitis niet ten goede kwam. Tegelijkertijd wilde ik erg snel vooruitgang boeken, waardoor ik mij te fanatiek inzetten bij de aanvallen op mijn tegenstander.
Conditioneel hielp dit iets, echter de techniek die mijn tegenstander inzette werkte beter, waardoor ik snel geblesseerd raakte. Een aansluitend beginnende verkoudheid met de mij welbekende bronchitis, was op dat moment mijn “redding”, en deed mij besluiten, het beoefenen van deze sport te stoppen.
Ik ging altijd met de fiets naar school, en waar hardlopen een kortademig traject omvatte, waar ik met horten en stoten doorheen geroepen werd door een sportleraar, ging het fietsen mij goed af. Fietsen kon ik beter doseren, waardoor ik minder snel buiten adem was, en beter kon volhouden. Hier had ik dan ook aanzienlijk meer plezier in, als het hardlopen in de diverse vormen op school.
Na schooltijd had ik een vriend die van Aalst, onder Eindhoven naar Hapert verhuisde, wat mij een uitdaging opleverde, om mijn fietsconditie verder uit te bouwen. Ik fietste dan ook regelmatig een aantal keren per week, na school, van Eindhoven naar Hapert. Naast mij studiewerkzaamheden was dit een welkome afwisseling, waardoor ik even uit de sleur was van het dagelijkse leren. De dagelijkse rit werd na enige jaren nog eens opgerekt, toen zijn vader elders werk kreeg, en besloot te verhuizen naar Reusel. Nu werd de fietstocht van 24 km enkele reis, naar 30 km enkele reis, wat mijn dagelijkse fietstocht van 60 km opleverde.
Een racefiets met meer versnellingen, hielp mij bij de verdeling van mijn krachten, waar tegenwind toch nogal eens roet in het eten kon gooien. Zeker wanneer ik deze op de terugweg tegen had. Bij een willekeurige route koos ik ervoor om op de heenweg de wind tegen te kiezen, waardoor ik de weg terug makkelijk kon doorfietsen in een hoge versnelling. Deze fietsroutes, waar toch snel een uurtje of 3 aan tijd in ging zitten, werd moeilijker haalbaar nadat ik van school was, en in beginsel werkzaam was in de bouw. Na een lange dag 3 uur fietsen, werd dan ingekort tot een uurtje, of kwam te vervallen.
Mijn diensttijd in bij de Luchtmacht leverde mij ook beweging op, zeker tijdens de opleiding.
Het fietsen kwam echter op een laag pitje te staan. Na een werkdag met bewakingswerkzaamheden, was een wandeling naar de kantine eerder routine, dan een rondje sporten. Daarbij was ik inwonend op de vliegbasis, waardoor ik met de bus heen ging, en geen fiets ter beschikking had. Wederom een rem op mijn sportieve carrière.
Na mijn diensttijd, ben ik aan het werk gegaan als taxichauffeur, waardoor ik diverse mensen sprak, en besloot om een sport te gaan beoefenen. Een verdedigingssport leek mij leuk, en ging Shin Thai Karate beoefenen. Een mix tussen karate, en thaiboxen, een leuke combinatie. Zeker als je bedenkt dat ik les kreeg van Bas Rutten, toch niet de minste. Ik ging echter weer iets te fanatiek, waardoor ik weer blessures ontwikkelde. Met name mij knie was het niet eens met de bewegingen die ik wilde maken, en een nog fanatiekere tegenstander hielp mij op dat moment niet. De avonddiensten die ik toen ook nog regelmatig had, hielpen mij bij het besluit om mijn sportieve carrière tijdelijk te beëindigen.
Mijn sportbeoefening werd beperkt door de tijd die ik over had naast mijn werk, en de motivatie die ik nog op kon brengen, als ik weer wisselende diensten had gedraaid. Frustratie kon dan nog wel eens een goede stimulans zijn. Dit was dan de aanleiding om mij spontaan op de grond te gooien op mijn slaapkamer, en mijzelf te gaan opdrukken.
Eén oefening dat zette geen zoden aan de dijk, dus ging ik dan daarna hurken, waarmee ik de beenspieren in gang zette. Van het een kwam het ander, en vond een boekje met oefeningen (ja, zo ging dat toen zonder internet). Een vriend van mij, die regelmatig bij de Makro kwam, verteld mij dat een paar Halters van 15kg daar voor een schappelijke prijs te koop waren, zodat ik meer oefeningen kon doen! Dit gaf mij de mogelijkheid thuis te trainen, op de tijd die mij uit kwam!
Slecht weer, weinig tijd, dit kon geen excuus meer opleveren. Ik had mijn sportfaciliteiten, zij het beperkt, in huis. De enige beperking was in de nacht. De kreten die ik uitslaakte tijdens een laatste beweging van een spiergroep konden mijn moeder in die tijd wekken, en wellicht de buren.
Een werkgever waarbij ik diverse adressen van kranten moest voorzien, bracht mij in contact met diverse mensen, waarbij tijdens onze gesprekken ook sport ter sprake kwam. De mogelijkheden, tijd tekort, noem het maar op.
In die tijd waren er veel films met Stevens Seagel op televisie, en bracht mij op het idee op eens Aikido te gaan beoefenen. Een moeder van een bezorgster, verteld mij dat er in Geldrop een vereniging was waar dit werd beoefend.
Hier werd een goede training gegeven,een boost voor mijn sportieve carrière waar werkelijk alle spieren werd gebruikt, ook diegene die ik nog NOOIT had gevoeld! Dit heeft mij ertoe gebracht om meer kennis over deze materie op te doen, en een opleiding te volgen.
Dit werd een opleiding tot sportmasseur, waar ik alle informatie kreeg over de spieren en de werking ervan. De anatomie, fysiologie en massage. De functies en de werking van het spierapparaat en de reactie daarop van het lichaam. De training, en de daaropvolgende herstelperiode die het lichaam vraagt, heeft mij ertoe gebracht om dit verder te onderzoeken. De zwaarte van de training, de herstelperiode, de trainingscurve, waardoor er een optimale opbouw kan worden gerealiseerd, en de voeding die uiteraard ook een grote rol speelt. Dit samen is de combinatie die een optimaal resultaat garandeert, ook in jouw sportieve carrière! Gezond8 levert je dan ook alle informatie om
jouw doel te bereiken!